نوید صالحوند، باستانشناس و مدیر موزه آبگینه و سفالینهها، در گفتوگو با میراثآریا، با تأکید بر نقش راهبردی سهگانه میراثفرهنگی، گردشگری و صنایعدستی در تثبیت و تقویت هویت ملی، اظهار داشت: این سه حوزه، بهمثابه سرمایههای نمادین و مولد، از ارکان اصلی قدرت نرم ایران بهشمار میروند. چنانچه با نگاهی ملی، فراملی و یکپارچه به آنها نگریسته شود و از تقلیلگراییهای قوممحور و نگاههای بخشینگر فاصله بگیریم، میتوان از رهگذر یک بازتعریف آمایشمحور، گامی مؤثر در ارتقای هویت ملی برداشت.
وی در تبیین الزامات این بازتعریف فرهنگی، خاطرنشان کرد: برای تحقق این هدف، لازم است نخست، تفکیکی علمی میان مسائل کلان و خرد در عرصه فرهنگ صورت گیرد؛ دوم، با اتکا به شناخت قابلیتها، مسیر حل مسئله را بر پایه تفکر متمرکز و بینرشتهای پیریزی کنیم؛ و سوم، با طراحی و اجرای برنامههای متناسب با گروههای سنی مختلف، پیوند پایدار نسلها با میراث تمدنی را بازآفرینی کنیم.
این پژوهشگر حوزه میراثفرهنگی در ادامه با تحلیل جایگاه گردشگری خلاق در تحقق توسعه پایدار، تأکید کرد: توسعه پایدار در گرو طراحی نقشه جامع ظرفیتهای گردشگری، به تفکیک گونهها و مزیتهای منطقهای است. این نقشه باید بهعنوان سند راهبردی عمل کند تا اولویتبندی سرمایهگذاری، هدایت آگاهانه و تقویت زیرساختها بر اساس آن شکل بگیرد.
صالحوند در تشریح مراحل بعدی این مسیر راهبردی، گفت: گام دوم، آمادهسازی زیرساختهایی متناسب با طبیعت، بافت فرهنگی و ظرفیتهای اقتصادی هر منطقه است؛ و گام سوم، اجرای فرآیند نیازسنجی و امکانسنجی در راستای تبدیل واحدهای ایستا به ساختارهای پویا و بهرهور، بهویژه در قالب بنگاههای کوچک و متوسط مبتنی بر خلاقیت است.
وی با تأکید بر ضرورت ارتقای دیپلماسی گردشگری در دوران پساجنگ، تصریح کرد: در شرایط کنونی، گردشگری سلامت و زیارت، ظرفیتهای جدی برای جذب توریست خارجی هستند. با خلق الگوهای نوآورانه و برگزاری تورهای مشترک تخصصی با آژانسهای بینالمللی، میتوان سهمی واقعی و رو به رشد از بازار جهانی گردشگری به دست آورد.
صالحوند در پایان سخنان خود، خاطرنشان کرد: چنانچه بازتعریف آمایشمحور در حوزه میراثفرهنگی، با نگاه عدالتمحور، علمی و شبکهای دنبال شود، این حوزه میتواند در تراز یک ابزار مؤثر تمدنسازی، نهتنها هویت ایرانی را تقویت کند، بلکه موتور پیشران توسعه پایدار ملی و منطقهای نیز باشد.
انتهای پیام/
نظر شما